HÜZÜNDEN EMEKLİ

Rüzgâra kapıya zamana bak

Açık bırak
yalnızlığının
buğusunda
Acıyan taraflarını aşkın.

Bu şehirde hüzünler hep
Sürmanşetten verilir;
Burçlarda çığlıkları küçük çocukların
Tava gelmiş tarlalarda oyy
Yaran kanıyor.

Sen her acıya bir şiir yazmakla geçirdin
Ömrünün en güzel günlerini

Şebi arusa çıkar gibi çıkıyorsun fırtınaya
Ağzında patlamaya hazır bir dinamit
Ruhunu ince ince dilimlemekle meşgulsün

Yasaya ilişkin kuşkularıyla vadeli bir hayat
Yalana endeksli faiz hesapları
Buruk yanlarıyla tahvil

Ne kaldı ki emekliliğine
Üç beş intihar
Bolca hüzün
Ve bir de her sabah
işe gitme mecburiyetin.