mor

Vakit buğulu, vakit sulu, vakit dar, hatta darboğazdı,
Vakit tatlı bir düşün kekremsi
tadının dilime bulaştığı “an”dı…
Telaşelerim vardı, ipleri elimde, itler gibi dört bir yandan çekiştiren
Bekleyenimin bir “anne”  beklettiğimin bir “kız” olduğu
Ve taa uzaklardan hoş olmayan davul seslerinin geldiği…
Bir dumanla beraber sineye çektiğim bilmem kaçıncı sevdaydı
Girişini yapamadığım  ”sonuç”u dilimin ucunda kompozisyonlarım…
Ve ötelerin ötesinden bana gülümseyen bir kızım vardı.
Ebru niyetiyle suya salıverdiğim “renkli” bakışlar bir de…
Yanınca yazdığım, yazınca yandığım bir şiirin ilk cümlesi…
Küllerinden defalarca doğabilmeyi başarmış bir “gel” sesi
Vakit ateşin düştüğü  yerden başka yeri yakmadığı bir vakitti
Vatan sağdı, şehitler ölmemiş vatan bölünmemişti.
Daha görülecek “güzel günler” vardı bir rivayete göre…
Aynamdaki yüz kinliydi, bakmıyordu bana.
İçimdeki bir militanda görmek istemiyordu onu.
Ben arayı bulmaya çalışırken, reklâm arası verildi salıncaklarda…
Vakit küremin ısınmaktan ıslanamadığı kurak bir vakitti…
İçimden başka bir militan ıslansın diye ağlıyordu ona
Bir başkası da ona katılıyordu, sonra öteki, sonra öteki…
Sonra zil çalıyor ders bitiyor, herkes gidiyordu,
Zil çalıyor, Pavlov köpeklerini çocukluğuma salıyordu.
Ve bir kız kalıyordu çok sonraları toz duman arasında

Korktuğunu belli etmemiş  sımsıkı gözlerini kapatmış avluda…